ขอโทษครับผมไม่ได้รักพี่

สวัสดีคร้าบบบ.....พบกับผมนายไซกิขอรับเพิ่งว่างจากการหักอกเอ้ยอกหัก5555ก็มาแต่งฟิคเอ้ยนิยายเลยน่ะครัชแหม่^_^¦¦¦เอาล่ะอย่าเสียเวลามากเริ่มกันเลยดีกว่า . . . . . . . .

ณ หอพักชายแห่งหนึ่ง "เฮ้อ..!!ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมต้องมายืนอยู่หน้าห้้องน้ีเหมือนกันไอ้ความที่ว่าผมเดินตามป้าผู้ดูแลหอพักชายแห่งนี้ป้าแกบอกว่าห้องมัันเต็มแล้ว ห้องนึงมันอยู่ได้สองคนก็อยู่ๆไปเถอะแล้วมันก็มีห้องว่างเหลืออยู่แค่ห้องเดียวสะด้วยสิโอ้ยอะไรจะดีปานนี้" ผมยืนเกร็งอยู่หน้าห้องที่ผมจะต้องกิน นอนอยู่ด้วยตอนนี้ ให้ตายเหอะไอ้บ้าเอ้ยยยย "ไอ้พ่อหนุ่ม!!อยู่ไหมมาเปิดประตูให้ป้าหน่อย!!" ป้าเจ้าของตึกเคาะประตูห้้องแล้วตะโกนเสียงดังเข้าไปลอดผ่านประตู ผ่านไปแว้บเดียวเจ้าของห้องก็เปิดประตูออก "มีอะไรหรอครับป้า!??" เขามองป้าสลับกับผมด้วยความมึนงง "พอดีว่าห้องม้นเต็มหมดแล้วป้าเลยฝากไอ้หมอนี่หน่อยได้ไหมจ๊ะ" ป้ายิ้มให้ชายผู้อยู่ตรงหน้าผม "ดะ..ดะ...ได้ครับ!!"เขายิ้มให้ป้า "ฝากด้วยน่ะจ้ะ^ ^"ป้าปล่อยให้ผมยืนนิ่งก่อนจะเดินจากไป "รออะไรล่ะครับเข้าห้องสิ!!"เขาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่แมร่ง'หล่อว่ะ'ก่อนจะเดินนำเข้าห้องไปผมก็เดินตามสิรอพ่อตั้ดริบบิ้นหรา "นายชื่อไรล่ะ" น้ำเสียงที่แสนเย็นชาของเขามันเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่นน้าหลงใหลไม่ใช่น้อย "อ....เอ่อ.....รินครับ"ผมตอบเขาด้วยความเกร็ง "อืมอยู่ปีหนึ่งสินะ" "ครับ!!" "ผมเรนอยู่ปีสองคณะรัฐศาสตร์น่ะ" "ครับ^^" ผมยิ้มแหยะๆให้เขาก่อนที่่จะค่อยๆจัดของเรียงวางอย่่างโคตรเป็นระเบียบตามที่แม่สอน "แล้วรินอยู่คณะไรล่ะ" เขาถามด้วยความเย็ินชา ชิ!!คนบ้าไรเก็กไปหมด- -" "วิศวฯเอกคอมครับ!!" "เหอะๆๆโทษน่ะผมเกลียดเด็กวิศวะว่ะ"เขาเดินไปนั่งที่โซฟาสีดำขนาดกลางที่วางอยู่กลางห้อง